Alınlarında derin çizgiler var
Görüyorum ve korkuyorum
Bir endişe bulutu geçiyor
Yalnızlaşıyor insan gördükçe
Azınlıklaşıyor insan sövdükçe
Gerçeğin resmini ortaya çıkarıyorum
Duvarlar bir bir haykıyor
Yalnızlığın sömürülen bedeninde

Bir bir sokağa çıkıyorum
Bir bir değil mi suskunlaşıyorum
Sonuçta yalnız olduğumu hatırlıyorum
Bir köşeye geçip iç geçiyorum
Duvarlarımı özlüyorum
Yıkılmaz sandığım
Gözler diyor yüreğim gözlerim
Bir eziliş görüyorum
Kahve çekirdeği ,misalim,


Duvarların sarsıldığını hissediyorum
Deprem ! Hayır deprem değil
Matem! Hayır matem değil
Aşkın hissesini istiyorum
Borsa birden çöküyor ;yetmiyor değeri kalbim
Ve sürükleniyor kalbim vuslata doğru
Ve örseleniyor kalbim aşksızlığa doğru
Duraksıyor ve çıkıyor karşıma
Bir bir terk edip durduğum duvardan sima
Ve ağlıyorum geçen saatlere duvarların omzunda...