Remzi Tosuncu’nun Ardından

Günlerden pazardı aylardan kasım
Toplanmış ağlıyor akraba hısım
Herkesin dilinde hep aynı isim
İnliyor Alaca, vay Remzim diye

Oğlun, kızın, bacın, eşin, gardaşın
Mahmur gözlerinden dökülür yaşın
Kesilir kısmetin tükenir aşın
Dinliyor Alaca, vay Remzim diye

Hicran girdabında boğulur sesler
Matemle kısılır bütün nefesler
Yıkılır hayaller biter hevesler
Çınlıyor Alaca, vay Remzim diye

Yükselir sema’a ya selanın sesi
Tabuta sarılmış makberin süsü
Musalla taşında yiğidin hası
Ağlıyor Alaca, vay Remzim diye

Kümbet ovasında yayıldı ünün
Hoş sedalar ile anılır dünün
Uzanmış yatıyor beytullah yönün
Çağlıyor Alaca, vay Remzim diye

Sevenlerin yetim kaldı burada
Anıların kavruluyor çırada
Bilmiyorum şimdi kim var sırada
Boğluyor Alaca vay Remzim diye

Nuh’anım sevgini kalbime gömdüm
Fatiha okuyup rahmetle andım
Ben beni unuttum hep sana yandım
Dağlıyor yüreği, vay Remzim diye

Nuh Comba