Gözlerimden sızan
Bir damla yaş
Sessizlik...
Beyaz bir
Yolculuğa çıkıyorum



Ölümün soğukluğu
Ìliklerime kadar işledi
Yüreğim...
Binbir parçalara bölündü
Bilinmedik bir hüzün
Ìçime kadar inen
En dibe,en derine



Şiirler taşıyorum gitmelere
Ayaklarımda prangalar
Ruhum tutsak
Arar sorar oldum
Kendimi yine kendimde
Ìçimde kayboluyorum



Dumansız tütüyor ateş
Soğuk duvarlar misali
Yaşanan gün
Daha nasıl olsun
Karanlık geçitin ötesinde
Įşık arıyorum



Ve aslında hayat
Ölüm ötesi
O kadar acımasız
Ìşte bu hayat
Geri dönüşü olmayan



Bir yol
Bir yalnızlık
Uzansam belki
Dokunurum nefesime
Arada...
Gece,gündüzler



Sensizlikte...
Serseri rüzgarların
Kırgın kuşların
Sesindeki ürperti
Sesler var..işitiyorum
Yırta yırta bedenimi



O an anlamıyorum
Hiç usanmadan
Küllerimi eşeliyorum
Tutuşacak sanki
Kor alev olacak



Haykırışlarım
Çare olmaz artık
Tükenen zamana
Yenik düştüm
Damarlarımda dolaşan kan
Çekiliyor bedenimden



Yavaş yavaş
Birşey hissetmiyorum
Bu ses,bu soluk
Artık yok
Ölüyorum...



sevay