Arıyor musun sen de eski günleri
bakıyor musun resimlere

eski dediğime bakma
onlar bugünkü gibi yeni
yeniden yaşıyorum hatırladıkca
nasıl da bir hiç uğruna
inatcı iki keçi
yani sen ve ben
nasıl da inatlaştık
bir daha ne karşılaştık
ne de aradık birbirimizi
ben seni unutmadım

biliyorum sen de beni anıyorsundur
kulağımı çınlatıyorsun arasıra
sen de pişmansın değil mi
sanki hep öyle genç
o yaşlarda kalacaktık
o günkü gibi

yine Fesleğen
katmer Küpeli, Hanımeli,
Gül de yetiştiriyorum
hani şu yedi verenlerinden
onlar taze taze ya
hayat dolu ya
ben de onlarla kendimi
genç hissediyorum

aynı mahalledeyim
yine eski komşularımla görüşüyorum
kış geceleri bazen
çok üşüyorum
sıtma gibi bir titreme sarıyor bedenimi
biliyorum nedenini
yaşlılık belki de yalnızlık
ama çoğu zaman
Yalnız değilim

sen geliyorsun dertleşiyoruz
romatizmalarımızdan
ilaçlarımızdan yakınıyoruz

sigarayı bıraktım
bıraktım bırakmasına da
sen gelince bir tane
tek bir tane içiyorum
dayanamıyorum hem senin
hem de tütünün yokluğuna

7 Mayıs/ 2004/ Davutpaşa/İstanbul
Yüksel Nimet Apel
Paylaş