Gürz

Savurdu korku padişahı alev gürzünü
Mevhum kahramanların miğferleri çatladı


En arkada, en aciz, en müstear
Neferin dudağında çiçekten bir tebessüm
Göğ(s)ünde titreyen kırlangıç yürek
Ya da yüreğinde mavileşen asuman
Parıltısı katrelerin gözbebeklerine sığar
/Bu Sevda’dan beklentiyi çıkarmak gerek/


Mevhum kahramanlar titremeye
Padişah gürlemeye devam ediyordu ki
Birden farketti bu korkusuz neferi
Bağırdı bağırdı bağırdı
Gürzünü insafsızca savurdu
Oysa ki sevda zaten neferin sinesinde kordu
Biliyordu ki padişah da , korkaklar da ,gürz de
Hepsi yani , zamanın ahirine öbeklenmiş dekordu
Nefer yırttı dekoru
Nefer yuttu koru
Ne gürz kaldı , ne padişah
Etrafta yandaş uğultularıyla mevhum kahramanlar müşevveş
Nefer baktı ufuğa,boş verdi olanları
Yürüdü aydınlığa , cebinde pusulası

Vakit inabe vakti..
Fazla söz israf zati...