Yangın yeri tenime, ılık yağmur yağmıştı
Açılınca o anda, pencerenin perdesi
Karanlığın bağrına, sanki güneş doğmuştu
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.


Sanki boynunu bükmüş, zemherideki güldü
Kederleri gizleyen, kardan beyaz bir tüldü
Zoraki bir edayla, bakıp yüzüme güldü
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.


Bahara döndürürdü, çetin geçen kışları
Adeta durulmuştu, sel gibi akışları
Bin bir mânayla baktı, o ürkek bakışları
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.


Yıllardır bahtım açık, aşktan, sevdadan yana
Binlerce şükür olsun, cismini Yaradana
Neredeydin diyordu, sanki gözleri bana
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.


Kasırga sonrasında, suskun rüzgar gibiydi
Yüreğimin üstünde, incecik zar gibiydi
Varlığı şu ömrüme, hastaya nar gibiydi
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.


Biliyorum o bana, bende hep ona yandım
Menzilim ona doğru, uçup gönlüne kondum
Görünce cemalini, ay yere indi sandım
Açılınca o anda, pencerenin perdesi.



Ahmet MORAN