Renkler acze büründü, ufuk karardı bugün
Sen gittin, ardın sıra yalnız siyahın kaldı
İnsanlığın bağrını karalar sardı bugün
Kulaklarda annenden yükselen ahın kaldı
Sen onlarca yüreğin ümit dolu düşüsün
Artık yalnızlığında bebekler de üşüsün

Ey yüreği ak-u pak yüzü kapkara çocuk
Özlediğin cenneti göklerde ara çocuk
Bak annenin elleri hasretinle titriyor
Söyle aynı şefkatle seni kim sara çocuk

Belki ilk oyuncağın bir parça kara taştı
Usul usul çizerdin umudunu yerlere
Bugün, ey masum çocuk derdin boyunu aştı
Düşürdün kendin gibi kapkara kederlere
Sen gittin ya, herkese kış vakti sıcak haram
Seni saran yok diye yavruya kucak haram

Nasıl dayanır yürek bu korkunç nara çocuk
Seni bilen bilmeyen düştü bu zara çocuk
Karı buzu delerken alnındaki her damla
Belki de yiğitliğin geldi nazara çocuk

Onca hayalin vardı içinde sakladığın
Yarınları bekleyen bir dünya düşün vardı
Siyah bir yalnızlıkta umudu kokladığın
Ufuklara renk veren yorgun gülüşün vardı
Korkma o yanılgılar artık bulamaz seni
Boşa kürek sallama ufuk alamaz seni

Sen koskoca bir devsin sığma mezara çocuk
Atma pişman kalpleri sonsuz bizara çocuk
Melekler öpsün seni nur saçan yüreğinden
Bizleri de affetme, yüzümüz kara çocuk

Yusuf AYDIN
14.05.2014 Hatay