Üşüyorum.
Hangi mevsim ki?
Kestirmek zor mu?

Yağmur öpmeli;
Tabiat ananın koynundan.
Sense şarkılar mırıldanmalısın
Ellerimi usulca ısıtırken
Kulaklarıma.
İliklerime kadar ısınmalıyım…

Ateş böcekleri
Konarken daldan dala
Üşümeyi senden öğrendim
Ve sevgili
Tabiat ana
Giymişken beyaz gelinliğini
Yanmayı senden öğrendim.

Hangi mevsimdeyiz?
Katlanmak zor mu?

Hangi yağmur yağmalı üzerimize?
Geceden,
Açsın tüm güller gülüşümüze?
Üşüyorum sevgili!
Titriyorum!
Yoksan yanımda.
Varsan yanımda eğer
Bu kent baştan sona,
Cehennem olur,
Kaynar damarlarımda
İzi kaybolur tüm zebanilerin!

Ama sus.
Seni duyabiliyorum,
Gözlerinden bir can çıkıp da usulca
Değiyor dudaklarıma,
Can çekişiyoruz birlikte
Kuru bir İstanbul havasında…

Üşüyorum.
Dinle,
Ne diyor yağmur damlacıkları?
Her yağmur sonrası toprak gibi
Aşk,
Sende ayrı kokar
Bende ayrı
Ve
Bizde apayrı…