Bir gül yeşermeli yüreğimizde acıdan uzak
ama acılara rağmen solmamalı gönülde
son bir ışığa hasret alınan her nefes umutsuzca
umudu çizmeliyiz atan her kalbin sevdasında

Gönül vurgun bir hazan mevsimi sanki
aynalar suskun ölümü yansıtır kendince
bir mezar seni sarıp sarmalayan toprak
ve bir düş umutsuzluğun kentinde aşkla

Yanar özü ile gün geçer uslanmaz gönül
her zamanda bir an var ki viran eyler
o an çoğalır feryadı lal olur gönül an ile
her rengin sesi kendince aydınlatır geceyi

Solmayan güller sarar haneyi umut fısıldar
acıları gömmeliyiz o zaman en güzel düş ile
her nefeste bir hayat bulmalı aşk meydanında
hayat ile dönmeli aşkı kucaklamalıyız gül misali

Bir gül yeşermeli yüreğimizde acıdan uzak
Gönül kuyuya düşse bile kuyu aydınlanmalı
Uğrarsa eğer yolumuz cehenneme eyvallah
Bir gül olmalı ekebileceğimiz inadına sevgiyle

Vurgun gönül aşkın pazarında ecelsiz olmalı
Aşk ikliminde solan gül hiç gördünüz mü
Uçurumlar kıyameti kucaklayıp sarmalı
Siz hiç bahar sız gül gördünüz mü

Yiğidin özü aşkın özüdür canlar
Yokluğa kanat çırpan varlık bulur
Aşk bu başka şeye benzemez
Bülbül aşkın lisanıyla dile gelmedi mi

Gökyüzü duygularınızın rengini alır
Umut var umutsuzluk yok aşk içinde
Yeryüzü kendini size sunar
Aşk var bereket var gönül ikliminde