Kapında çok bekledim ışık sönene kadar
Bir kez olsun çalmaya cesaret edemedim
Kavga ettim kendimle eve dönene kadar
Geri dönüp gelmeye cesaret edemedim

Belki de sanıyorsun seni hiç aramadım
Ar edindim kendime kimseye soramadım
Sanki bir yetim gibi hayal de kuramadım
Yokluğunda gülmeye cesaret edemedim

Aradan kırk yıl geçti saçlarımsa tel tel ak
Eceli vuslat saydım! Vuslatı kutlayarak…
Hasret uçurumundan aşağı atlayarak…
İnan sensiz ölmeye cesaret edemedim

Unutmak istesem de depreşir ara ara
Gün geçtikçe azıyor nasır oldu o yara
Bir elinde bastonun bir elinde sigara
Seni öyle bulmaya cesaret edemedim

Bedenim bir ihtiyar gönlüm hep genç olsa da
Ben özlemi yaşarken sendeki hınç olsa da
İnan gücüm yeterdi dağlara tunç olsa da
Ferhat gibi delmeye cesaret edemedim

Bazen şarkı sözünde, şiirdeki hecede…
Bazen bir harfi eksik girdaplı bilmecede
Şöyle derin uykuya bir karanlık gecede
Hiçbir türlü dalmaya cesaret edemedim

Şair/Yazar: Erdal Koca
erdalkoca.com