Gecenin tonlarını aşıp
Sabahlara kadar emzirdiğin
El değmesin diye
Mavinin en koyusunda gizlediğin
Düşlerin ağrır
Dişlerinin ağrıdığı gibi.

Çünkü, sen gülmek isterken
Umut dolu yarınlara
Ve ışıl ışıl gözlerinle bakarken uzaklar
Önünde taş olur, yanındakiler
Düşersin, kırılır düşlerinin minesi

Kökü derinlere inen
Dolgu tutmaz, el dokunmaz
Ağrılardır artık payına düşen
Sözlerin yorulur, yorulur dizlerinde
Gecelerde dayanılmaz olunca sancısı
Ezgiler vurursun dindirmek için düşlerine

İçinde çürütürler durduramazsın
Kokusunu hissedersin genzinde
Sonra söküp alırlar yüreğinden
Protez düşler takarlar yerine
Sana ait olmayan, seni anlatmayan
Halkalar takar gibi boynuna.

Kaybolsa da artık gözlerindeki ışık
Her gülüşünde, protez dişler gibi
Fırlayıp çıkacakmış gibi olsa da düşlerin
Bir an gelip kanasa da diş etlerin
Yalnız değilsin, korkma!
Alışırsın zamanla

Nasıl olsa, damak dişe uyar
Yüreğin boynundakilere
Yaşarsın, inan yaşarsın!
Sahiplenirsin hatta
Sana aitlermiş gibi…

İzmir – 2013