İşte başlıyoruz...
Elveda artık göbek bağı
Hayat denilen yerdeyiz
Hüzünlü müyüm hayır
Dünyaya geldim diye değil ağlayışım
Boşver... 
"Niye ağlıyor bu?" demezler nasılsa.  
Bilmezler bu
İlk göç ve ilk ayrılıktır...

İşte gelinen yerde...
Ve bir curcunanın ortasındayız artık
Sürekli bir yerlerde taşırken adımlarımı
Adım ne?
Ardım ne?
Hep hayatın bir yerlerinde gezinirken başımla
Başım ne..?
Sonu ne ismimin?
Bir telaş ki adı dünya
Koşturan insan ki
Dünyada...
Kazanmak için koşulan bir maratonda
Kazananın sonda belli olduğunu nasıl görmez..?

İşte ölüm dedikleri buymuş
Adına korkular, hüzünler doldurulan
Tirtir titrenip, fellik fellik kaçılan,
Yalın bir mezarlık işte...
Yaşadım belki dolu tutkularla
Gelecek adına ne hayaller yazdım
Ve şu hayatta bir türlü
"Şimdi tamam" diyemeden...
...Bende ki de laf,
İnsan bir maratonda
Koşu bitmeden kazanmış olabilir mi???

Ve, her neyse işte
Üzgün müyüm hayır
Dünyadan göçtüm diye ağlarlar ardımdan
Boşver...
"Niye kalkmıyor ordan?" demezler nasılsa
Bilmezler ki, bu
Son göç ve son ayrılıktır...

( Ve ilk göç için dokuz ay on hafta,
Hazırlandım da...
Şu elli yıllık ömrümde,
Asıl ve son göç için ne var yanımda..? )