Demiştin ‘’bir şiir yaz, tam ikimize göre’’
Kuracağım cümleye sitem edip kızma can
Ferişte yüreğimle işledim öre öre
__Dokunan sözlerimin üzerini çizme can
__Çölde susuz kalırsan kanarak iç sızma can

Her mısranın galibi doğru tümleç kurmaktır
‘’Aşka kul köle’’ olup, söz verip de durmaktır
Bir sevdanın mağlubu yerden yere vurmaktır
__Yere düşmüş aşkımın üzerinde gezme can
__Beni kenara atıp kendini de ezme can

Endamını tavrını her satırım da övsem
Nazına kahır edip kaderime de sövsem
Kırılmayasın diye dizelerimi dövsem
__Ayaklarım sağlam dır beyitleri bozma can
__Volkanımı söndürüp küllerimle tozma can

Başına ben belayım isyan etme Allah’a
Gece koynuma sığın düşman olma sabaha
Tebessüm az geliyor atmalısın kahkaha
__Gönülsüz nehirler de dalıp dalıp yüzme can
__Yersin bir gün vurgunu yüreğimi üzme can

Vuslatın kurşununu ta kalbime sıkıp da
Önce ümitler verip ardın sıra yıkıp da
Yıllar sonra karşıma melek gibi çıkıp da
__Öldürdüğün bu aşkın mezarını kazma can
__Kabir taşıma ’’seni seviyorum’’ yazma can

Kafkasi’den istedin bu mısralar döküldü
Daha devam ederdim kalem birden büküldü
İmgeleri örerken ruhum kökten söküldü
__Gönül gözün hırslanmış ona uyup azma can
__Dil söyledi el yazdı sakın ola kızma can

Osman Onuktav
Kafkasi