Ey melun kimsesiz, yolların sanma kimsesi yok
Bu yolları kendi gönlün gibi tenha sanma
Cihanın nimetini yok sayıp yola sahip çıkanlar çok
Aman hep böyle bilerek sen kendini yakma
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Dönüp dönüp etrafa bakıp yanılma
Kendi rengini sarartan çıkar alçalma
Çalarsın sessizce duyulmaz sen sanma
Düzgün yolda gidene karışma buna alışma
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Takma bela zincirini gönlüne kurtulamazsın
Düşersin bir gün derde derman bulamazsın
Derdi boş ver yanına varacak insan bulamazsın
Rüsva eden rüsva olur şimdi sen bunu da anlamazsın
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Kim abad olmuş nefreti zikrederken
Hiç yorulur mu gece gündüz Allah diyen
Hiç zarar gelir mi iman ile gezen helal lokma yiyenden
Kim sefa sürdü yol kesen gönül yıkan bu âlemde
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Konuşurken sen sakat etme sen dilleri
Halin güzel iken sakat etme sen halleri
Güzel haber var iken gönderme kötü haberleri
Neşe içinde yaşarken gönder sen neşeleri
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Bak gör her şey kendi neşesi ile çağlar
Çiçekler mor mor açmış ne güzel kokuyor bağlar
Çiçeklerin kokusu ile bayram eder insanlarla çocuklar
Bak mezarlara bir zaman sağlardı şimdi öldü onlar
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Taş yumuşak taştan katıdır senin gönlün
Hiç taş gibi gönlüne elin değmez mi bilmez misin yönün
Yok mudur sende gönül titremesi sessize mi aldın söndün
Susma söyle şimdiye kadar yıktın mutlu bir gün mü gördün
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Ölenlere bak yemyeşil sarılmış kökleri ile sarmaşıklara
Bak gör mezar gönlünde öyle fazla gitme uzaklara
At gönlündeki taşları açık kalsın yaran anlarsın yarayı bir ara
Sen yeter ki az gülümse korkma deme ki bu yarayı kim sara
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Kul Mehmet’im seyreyle sen bu âlemi
Rahmanın izi her yerde yaz bırakma sen kalemi
Rahman gönül yıkmaya mı gönderdi bu kimin söylemi
Dinle tut bu sözleri ey kul ey bu dünyanın âdemi
Yolda ıssız değil insanda yalnız değil bunu iyi bil

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-(Gece Nöbetçi Şair)