Yalnızlığın adı vardı sokaklarda
Birde gözlerin.
Karanlık geceyle gölgemin görkemi
Dilimde son yazdığım şiirim.

Titrek ışıkların altında tırmanırken yokuşu
Cebimde ellerim, hafif bir titremeyle
Adını söylerim.
Gözlerine dalar gözlerim
Ay ışığı okşar bedenimi
Mâtem havasında sessiz ve derin

Ruhumu yoklarım ara ara
Geceden kopar giderim
Senin söylediğin türküyü söylerim
’Beyaz giyme söz olur’ derdin
Giydin de beyazı söz de oldu
Tebrik ederim..

Ve gül yüzünde bir gamze olmak isterim
Gülerim kimse görmeden, yürür giderim
Sevgi tomurcukları saçar
Duru bir kalbin duasını beklerim.

Yanımda olmasanda seninle yürürüm
Konuşurum, bir gül uzatırım
Kanasada avuçlarım
Senin mutluluğunu isterim

Korkma diye sararım bağrıma
Göz değmemiş şiirlerimi okurum
Gittiğin yerlere dalar gözlerim
Gece gider düşlerimle,
Lâkin sen görmez, bilmez, duymazsın
Yalnızlığın adı var, sen yoksun.

Lokman TUNA 17.09.2012

(Nigar’a)...