Çocukluğumu anımsadım yere çizdiğim ’ seksekle ’ sıraya girer yarışırdık.

Elimizde top ’ ortada sıçan ’ oynardık. Nasıl da masum değil mi ?

O bakışlar,
o heyecan,
o kardeşilik !


Şimdi hangisi kaldı, hangisi doğal, kardeşilik var mı ? ya da insanlık kaldı mı ? En yakın dostun bile kazık atarken, ya da en yakının canın dediğin kardeşin canını yakarsa,
büyük kayıp !


Çocukluğuma dönmek istedim, hiç büyümemek, hep çocuk kalmak, saklanbaç oynamak, kovalamak......

’ Hayatı kovalamaktansa çocukça hayallerimi kovalamak daha baskın ’ !


Hayatın iniş çıkışları vardır. Sağ sola dönsen de hep bir çocukluk yansır. Gözyaşların acıtır yüreğini aradığı ne varsa gelmez aklına ..

Çırpınırsın sadece tek düşündüğün çocukluğun. Ah! keşke çocuk kalsaydım, okul sıralarında çakallık, ara sokaklarda sessiz muhabbet, ne biliyim işte çocuk..........
Çocuksun bazı zaman hayatın karmaşasında !


Küçücük çember yapardık fısıldardık birbirimize, kelime oyunu derler ismine, sevdiğin birinin ismini söylediğin de çocukluk halinle utanır gülümsersin....
Şimdi utanmak nedir hiç yok. Hep birer yalandır gülmeler. Sahte dostlukların kurbanı oldu hayat hani nerede çocukluğun kırıntısı kapımızı çalsa ya !



........................................................................................






21/01/2016
23:45/perşembe
yazan: şebnem örs