0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
839
Okunma
karanlıksın dedin bana
sen yoksan neyim kalır aydınlanacak?
hem
karanlıkta belli olmaz diye bir gölgenin varlığı
güneşi alıp ceplerimdemi saklamışım?
nasıl bir yüktür omuzlarıma yüklediğin
sayende
çocukluğumun gamzelerini nasırlarıyla silen omzum var
eskimiş pabuçlarımın çıtırdattığı sonbahar yapraklarını
çalıdan bir süpürgeyle itiyorum acılarımın yanına
baharı bekliyorum,
siyahın gökkuşağına olan özlemidir bu
eli ayağı tutmaz topal gönlüm
yüzsüzce sevdalanıyor padişahın kızına
yüzümdeki çizgileri bir kusur saydın diye
ellerimin çizgilerine kadar utanmış bir insanım
bu yüzden soğuk bir sebep değildir saklamam için ellerimi
yüzümü siper ediyorum güneşe doğrudan bakabilsin diye gözlerim
karanlığımdan sıyrılıyorum sana gelebilmek için
sahi
güneşe doğrudan bakabilen kaç insan var şu dünyada?
5.0
100% (3)
