Ateşim yağmurdan ıslaktı , yağmur ateşimi yakardı
Yüreğim senden uzaktı , sağnak sağnak ağlardı..
İnceden inceye çirkindi siması
Katlana katlana verilirdi eline aşksız bir kalp...
Aşk kalbin güzelliğiydi ,
Cennetsiz ahiretmi olurdu ?

Sokaklar sessizdi , sessizlik efkarıydı sarhoşların
Koyun masama iki kadeh şarap, kalbime vursun bütün kazalar
Telleri kopsun gitarımın , sessizlik en büyük dert
Derde içsin ağlayamayanlar.

Kurulanmış bir yüzün nemi ıslatırdı tenimi
Kaldırım taşında oturan bir kibritçi kız
Ve ateşini söndüren , o kızgın yağmur..
Seni de mi terketti kalbindeki acımasız canavar?
O yüzdenmidir , sıra sıra kibrit yakışların...

Hangi kitabın yazarısın ,
Ağızdan çıkan hangi sözün sahibisin
Gökyüzü kuru , suya aç bir çöl...
Çünkü yağamazdı gökyüzüne yağmur...

Yeryüzü , içipte kusamayan bir hasta...
Ben aşkı ölü gibi yaşayan,
Onu uzaktan izleyen bir gariban...

O yüzden akmıyor yıllardır gözlerimden kan....