NAZIMA DAİR

Şu çınar ağacı var ya şu çınar ağacı
Beklemekten yorgun düştü
Yanı başında ki taşta öyle
Ya toprak be Nazım ya toprak
Oda hasretten kurak düştü

Kara denizin dalgaları
Yıllar var sessiz sakin
Her geçen vapurda
Seni bekliyor hala

Senin mavi gözlerinde sürgün
Bizim gözlerimiz dopdolu hüzün
Gönlümüzde dizlerimiz de yaşıyorsun
Ve yaşayacaksın daima..

Şuan aça bilsen o deniz mavisi gözlerini
Göre bilsen emek çimin halini
Duya bilsen hani özgürlüğün cılız sesini
Ağlardın o deniz mavisi gözlerinle
Ağlardın be Nazım...

Yok artık o karlı kayın ormanı
Şu fabrika bacalarından tüten hep onun dumanı
Yoklar öyle çok ki be Nazım
Var olanlarsa bıraktığın gibi ayn
Mesela özgürlüğün adını anmak yasak hala
Yaşın on dört on beş olmuş ne fayda
Bulursun inan kendini mapusta...

Anlayacağın usta...
Güneşin etrafında yıllarca dönüp durdu bu dünya
Sana ulaşmak imkansız hala
lakin ümitsiz değilim, olmayacağım da asla
Bir gün mutlaka usta
Kalemimle selamımı ulaştıracağım sana
Ve bir gün mutlaka
Bu vatan toprağı basacak seni bağrına
Bir gün mutlaka usta
Recep Şikar