Yara almış yürekte ölen şiirler canlanır
Rengarenk çiçekler okşar türküleri ezgiler doğar
Sevda diyetini öder kadim coğrafyada
Öksüz kalır aşk



Bir anne tomurcuğunu emanet eder baba kucağına
Bir baba ruhunu siper eder canından canına
Gül öksüz gül yetim
Bülbül ölüm ölüm bülbül lisanını söyler
Öksüz kalır aşk



Uykum geldi baba
Öp gözlerime düşen ölüm uykusundan
Annem okşasın yanağıma düşen ölümün
Sen ise yanımda kal sarıl annem gibi
Annem gibi koksun son nefesin



Ertelen düşler karanlık ertelenen düşler yitik
Ben kayıp annem bizden yoksun
Gözlerime düşen uyku annem
Anneme düşen ateş biz
Bizsiz geçecek yıllar rengini kaybeden hayatın erzyonu



Şimdi yarım kalan çocukluğumu annem yüreğine kilitledi
Yarım kalan anıların arasına da yüreğini
Bir avuç köz hep yüreğinde yanacak bilirim
Oysa daha çocuktu sevdanın lehçesi
Annem yum gözlerini sana dokunacağım
Sen rüyaya ben anneme koşacağım


Mahmudiye Düzkaya