Ö M Ü R D E D İ Ğ İ N

(DOĞDUĞUN,DA EBE,NİN TOKATLADIĞI POPONU ÖLDÜĞÜN,DE HOCA TAMPONLAR)
İnsan oğlu yeni doğduğunda Ebe poposuna tokatlar Bebeğin vücuduna can gelsin diye işte o zaman bebek ilk ağlamayı öğrenir.Anne,kucağında iken kokusunu allğılar kendini güvende hiseder,Baba kucağında sevildiğini anlar sahipli olduğunu öğrenir.Aile ortamında günler geçtikçe Bakmasını,görmesini,Tnımasını,gülmesini öğrenir,onun için hayat mücadelesi ve yaşam savaşı başlamıştır,ilk ağlamasından sonra gelişimi sırasında Sürünme, emekleme,yürüme ve konuşmayı öğrenir Aile,sinin hayatında vazğeçilmez olduğunu hisetirmeye başlamıştır,kendini kabul ettirme çabası oluşur beyninde.Anne,den ayrı Baba,dan ayrı istek ve talepleri doğrultusunda Para ile tanışır para,nın gücüne alışır,Kendine özğü yaşam tarzına uyğun alış veriş,ler yaparak kendi tarz,ını oluşturur Hayat mücadelesi devam ederken Okul öğrencilik yılları başlar,önce çizmeyi,yazmayı,okumayı Yaşamı bayunca kendisine lazım olacak tahsil,ini tamamlar.Aile bütçesine katkıda bulunmak ve kendi geleceğine dair Hayalleri ve umutları doğrultusunda iş hayatına ilk adımını atar Yaşamımız için gereksinim duyduğumuz her şeyin üretim,inden tüketimine kadar olan süreçin her kademesinde kendi alanında başarılı performans serğileyerek çalıştığı ve kendi özel hayatını da birleştirdiği bir insanla beraber eğrisi ile doğrusu ile çeşitli zorlu yollardan geçerek Aile, çocuk,Ev,Ocak derken birden çocukken çekindiğimiz bir resmimizle içinde bulunduğumuz hayatın son anlarında aynalara bakmaya unuttuğumuz bu zaman diliminde simamızın ve fiziğimizin ne hale geldiğini Yaşamımız boyunca geçirdiğimiz bu yıllar içerisinde Bukalemum gibi renk,Doğa gibi desen,Ağaç gibi şekil değiştirdiğimizi anlarız Hayatımızın bize baki olmadığını bizim bu dünyada misafir olduğumuzu bütün canlıların ölümsüz olmadığını her canlının kendine özğü biçilmiş bir ömrü olduğunu idrak ederiz,Bu arada dünyada yaşamak için yaptığımız mücadele,nin yanında Ahiret içinde dinimize uyğun ibadetimizi huzuru mahşere günahlarımızdan arınmış olarak varabilmek için bilğimiz doğrultusunda ifa ederiz.Kısaca özetleyecek olursak insan oğlu bir ağaca benzer,tohum toprağa düştüğü andan ihtibaren çimlenir yeşerir fidan olur ağaç olur meyvesini verir yıllarca doğa şartlarına yenilir kurur çürür taprak olur.İşte insan hayatıda böyle bir şey acısıyla tatlısıyla iyisiyle kötüsüyle bize biçilen ömrümüzün sonuna geliriz hani derler ya bahanesiz dost köyüne gidilmez işte kimisi kazadan kimisi yangından kimisi selden kimisi hastalıktan kimisi hasetlikten kimiside fesatlıktan ölür ama ölümün en güzeli canın yanmadan ruhunu teslim etmektir işte Ömür dediğimiz şey Doğumla Ölüm arasına sıkışmış zaman dilimidir.Doğduğunda Ebe Popona Tokat Atar vücuduna Can gelir,Öldüğünde canın Popondan Çıkar Hoca Başka pisliklerin çıkmasın diye popona Pamuk tıkar.İŞTE BUDUR ÖMÜR DEDİĞİN.
16.01 2015
Zekeriya ÇAPANOĞLU