Biriktirme acılarını kuytu köşelerde,
Acılar ki tıpkı senin gibi sallanacak ulu orta yerde..
Hop dursana be kadın;
Öyle paldır küldür girme yüreğime
Unutmak yürek ister.
Can beden’den çıkmaz ki zaten
Yürek nasıl çıksın..
Talan ettin yüreğimi alacağın olsun be kader..
Sözlerin Kurşun gibiydi. fırtına gibiydin yine vay be..
Yine son oyununu oynadın bana,
Başrolde körler ve sağırlar
Ulan yine mızıkçılık yapan sendin bana
Meğer bizim malikanede üç maymunu oynatmışlar..
İzlerin kaldı bende,
Hançer gibi saplandın yüreğime..
Fakat bu hançer ’paslı’ çıktı yine..
Rüzgarlar kederliymiş meğer ben o rüzgarda savrulmuşum..
Geçen radyoda çalıyordu; ’’Aramıza kimse gelip girmesin’’ diyordu.
Ama bunlar akrep gibiydiler be.. sinsice yaklaştılar bedenime..
Elimde değildi inan ben bu oyunu bozamadım..
’’Biz umudun yolcularıyız.
Alnımız aktır bizim
Ateşe hücum eden pervaneler misali,
Kül olmaktı kaderimiz..’
Osman Bulut