Hoş geldin ahde vefam...
Bir nüshası daha olmayan hayatıma.
Tam zamanında yetiştin,
Kayıp bir zamana giden nefesimin yolculuğuna.


Sen gelmeden önceydi,
Issızlığı mı duvarlara çarpa çarpa hırpalamak.
Avucumdaki bozuk pusulayla,
Çetrefilli yollarda yönümü aramak.


Sana öyle çok anlatacağım,
Salkımları buz tutmuş günlerim var ki.
Ne zaman elime alsam üşütüyor,
Cam kırıkları gibi çepeçevre sarıyordu
Parmak uçlarımdan kalbime giden yolu.


Bunları bilmeni istiyorum candan ötem...
Keşkeleri öyle çok yanılgılarım oldu ki benim.
İzanı cüce kalemlerin,
Parmaklar arasında oynadıkça sözcüler,
Dilde olmayan sofistike kelamların,
İki yüzlü şiirlerine şahit oldum defalarca.
Çıra gölgesinde büyürken siluetleri,
Cüssesini aslan zanneden kediler tırmaladı hep yüreğimi.


Hepsi topu topu bir çizik ti.
Zaman hangi yaraya merhem değil ki, Değil mi !...
Gün güneşi devşiriyor,
Ay geceyi,
Akreple yelkovan durmuyor hiç aynı yerde
Sadece inceden izi,
Arada sızlayan kabuksuz bir yarası kalıyor geçmişin.


Anlayacağın diğer yarım,
Yüreğimdeki nemli duvara astığım,
Çürümüş bir tablonun dökülen renklerine inat,
Her gün tozunu acabalarla silmekle geçti ömrüm.
Ve gördüm ki,
Ümitsiz anları beklermiş hızır,
Külden güle dönermiş yürüdüğün taş, diken tarlası yıllar.
Derinliği sığ sular yorduğun da bedenini,
Kalbinin huzur kıyısına çekermiş beklenmedik bir el..


İşte o sensin adı yüreğimde mühürlü adam...
Uyku geceye,
Sen düşlerime aitsin.
Onurlu,
Süt kadar ak,
Güneş kadar sıcak, parlak.


Şimdi kenetlensin aynadaki yüzlerimiz
En sadık dualarla
Gözlerimizde son bulsun yorgun dünlerimiz.


Dilek USTA.