Çile yorgunuyum bitkinim olduğum yere yığılacak gibiyim
Çok isterdim yarenim olsun onunla ağlayım onunla güleyim
Çok özledim gülmeyi gerçek sevgiyle seveyim sevileyim
Ne zaman bıkacaksın benden acımasız çilem

Çile fırtınasına tutuldum yok gitme diyen elimde tutan
Kör sağır oldu bütün sevdiklerim yok sesimi duyan
Tek başına savaşacaksın yine gözlerin yaşlı yüreğinde yaran
Ne zaman bıkacaksın benden acımasız çilem

Çile seline kapıldım götürdü beni ummadığım yerlere
Esaret altındayım asırlardır hasretim ağaçlara çimenlere
Dört elle sarıldım yalan sahte tebessümlere
Ne zaman bıkacaksın benden acımasız çilem

Yapabildiğim bir şey yok çile batağında debelenmekten başka
İnsanlar tutarsız duygusuz bencillik en başta
Birbirini yok etme peşinde insanlar her yer kargaşa
Ne zaman bıkacaksın benden acımasız çilem

Burada da kol geziyor haksızlık zulüm yalanlar
Yaşam hakkını kaybeder burada korkak pasif olanlar
Önce kendine güveneceksin savaşacaksın faydasız ağlamalar
Ne zaman bıkacaksın benden acımasız çilem

Değerli yorum görüş ve önerilerinizi bekliyorum.
Saygılarımla
Name Koç