ne işe yarardı gecenin kuzguniliyi
körkütük aysardık varlığında sefil ayın
ve gecenin saklısında
toprağına sarılı
gözyaşı suyunda köklenen hüzündük



onca siyah beyaz gözlerle dolu bir resimde
otuz saniye içinde
pandayı bulmak gibi
zorlu bir bilmeceydi mutluluk
teğet geçiyordu gözlerimizden
ne işe yarardı gecenin kuzguniliyi
bizim ihtiyacımız kayan yıldızlardı



hangi semtine uzansak
metro çıkaklarından
düşkünlük içindeydi
kırık kemikli ayrılığın bedeni
önünde uzanmış onlarca kaldırım basamağı
kesik kesik o soluyordu

ışıklar bir yanıp bir sönüyordu
azgın akışa rağmen karşı kıyıya geçebilen
pulu dökülmüş balık gibiydik
devamlı okyanusunu arayan
mavinin içinde kaybolan
biz biz gibi olanı arıyorduk
oltalı yaşama dahil olanlar için
korna sesleri iyi geliyordu

giyimi kuşamı metropolde olsa
aşinaydık
aç gözlülüğüne şehrin
her köşe başında
düş satan gösterişli mağazalar
fakirliğe mendil açan ütopik çocuklar
kübikleşen şehirleri ele geçiren
dengesizlik
eskimiş cadde levhası
paslı diliyle fısıldadı
-hey bahçeli tek katlı evde büyüyen çocuk
döneceksin belli
karlı havada yasemin kokusu