kefalin pulundan gemilerim
bizsiz gelip geçen ılgın sularda
beyaz çiçekler açtırıyor baharda
enstrümantal bir ölümde
sadece yüzümü yıkıyorum
tenim ,tuzunda kalsın



"entelektüelim ben" diye bağıran ellerde şamyeller
iki ilgeç martı , perdesini açarken sabahın
denizi toplayıp bütün geçmişi sürüyor
sessizliğime bensiz ağlıyor o yel
saymadım kaç yel
biliyorum yaptığım "çocukluk "akıllara ziyan
keza acılarla büyürken öğrendim
büyüklerin oyunları zordur



Ta /oradaki beni tanıyamıyorum
ben, ben değilim sen dekinde
ben, birilerinin uzun yollarda sıkıldığı uzaklığım
sövdüklerinden beri de bir hayli uzadım
ayrılık ve birleşmenin büyük planıyım.

Ha /sen ya da ben ,hep iç içe sanki
ayrım nedir zamanın yıkılışında?

Ya/ ben acı çektikçe, sana yakınım
belki de onun için var olanım

Sin /si ellerimden biliyorum dıştan ,dışa gibi
dünya tozuna fazla bulaşmış kuşlar
sıra, sıra dizilmişler siyah şay/(f)ağa
devimsel fasit bir daire de dönmekteler

bir gül ağacı
buram buram direnir köküne
çiçek olmak zordur eğreti bir ışıkda
bundandır
harflerimin dökülmesi başka bir hayata