sensin benim başımı dertten de derde sokan
senle gönül hoş olsa zevkim göğe sığmazdı
nefretle doldu içim yalandı aşkı yakan
sevginin hayrı olsa sırtıma yük yığmazdı
gece boyu yanarken gündüz zor atlatırdım
nasip dedik oyuna tüm ömrü de batırdım


ne edip eylediysem laf söz de anlamadın
yalan ve dolan ile kör düğümü bağladın
vicdanın kara imiş aşkla sarılamadın
biraz zora gelince hep yalandan ağladın
işin gücün menfaat yedin içtin doymadın
posa mı çıkartıp da hiç insanlık koymadın


hataya ortak gibi eş dost düştü yergime
kalbi ortadan bölen bir kusur yapıyordum
heder ettim kendimi yazık oldu sevgime
yol ve izde kayboldu az kalsın sapıyordum
bekledim kısmetimi gün olur da parlar
yazda geldik dünyaya anamı belledi karlar


aciz kula açardım tümden gönül bahçemi
gönül alıp koşardım en sıkışık anına
kötülük ne bilmezdim akıtırdım leh’çe mi
yapıp da ettiklerim kar kalırdı yanına
zevke doyum olmazmış yardım edildiği an
hayır hasenat işi cana can verirmiş can


muhakkak bende bir gün kazanırım davayı
iblise sırt çevirip hak ipi tuttuğumda
Hakkı bulup gezince dağı taşı ovayı
elbet bende Hak için miras korum tuğumda
ne lüzum var tamaha gözüm doyar toprakta
iğne de hesaba dahil sorar hakkı yaprakta…



(14.01.2016) AZAP…