Mavi rotada adamlık hayalleri kuran işçi çocukları..
kurdukları yerlerde vuruldular
kullanılmak üzere vardı
kalbinde vurulmak üzere...saplanan hançer
çünkü ihanetten önce ışıktan ellerde zaman geçiyordu.
Sonra gömülüp sesesizliğe
çocuk seni karıncalaştırıyorlar..
o kadar basit ki modernite..
aklıma yagmurda asıldığımız sabahlar gelir..
idam güneş’ten vasiyet boynumuza..Katliam ilkel..
artık doğa yalnız insan karışık
gece kuşakları gözlerimizde dram uyandık.
sabah inmiş kaşlarımız
ürkek bi titreme..
ve hemen arkamızda ordu kadar korku.
içimizden kaçan sevgilerle

değişim evimizi yakmaya yetti bı sabah kutuplarda buzdan evlerde uyandık
uyandık ki kaldırım taşı baya soğuktu..uyandımğımda rüyalarım gerçek oldu..

dileniyordum madeni bi para değil.manevi bi sevgi..
yoktu kimsede
kimse evine bile götüremiyordu..ki
iyi ki yoktu yuvamızda acı işte böyle günlerden geliyordum
sonra dağları gören kulelere kaçıyordu...
yitik olduğunu anladım farklı kişilerin.elinde olmak ne demek
artık fark bile kırıcılığın rekabetin ve pisliğin..
işte tam önünden geçiyoruz..
kibritçi kız gülümsüyor..
yanmadık aşkımızın ateşinden...