Zamanı tutarsam eğer
Bil ki ölüyüm 
En gerçek yerindeyim hayatın
Rüyayım gözlerinde...

-Sözün başladığı yeri bilmeden
Sözün bittiği yerde yaşıyorsun-
Neydi kalbini körelten sevda
Adını söyleme
Adı insan
Nedir insan???
Yeni geldiği yerde
Gözlerini bir anne şefkatine dikmiş
Annesinin gözü kapalı
Vücudu kanlı,
Yere uzanmış gören 
Kan nedir bilmeyen 
Gövdesiz yaşanılan bir hayat
Ağlayan insanlara inat,
Büyüyen
Bir çocuk
Adı yok,
Ardı yok...

Nedir zulüm
Susmak en iyisi de
Sus ve zamanı kovala

Zamanı tutarsan eğer
Bil ki ölüsün
Tam içindesin hayatın
Artık kirada değilsin
Yağmurda şemsiyen yoksa
Umurunda mı?
Değil...
Ama hayallerin vardı
Hayallerinle yaşadın
Bir karış toprak değildi hayalin
Zamanı tutmuşsun
Bil ki artık hayal yok
Bil ki artık ölüsün...

Aşk aşk dedin de
Zamanın peşi sıra koştun
(Sebebi aşk değil)
Yarını gömmeden toprağa
Ansızın öldün
Çünkü zamanı kovalayanlar
Hep ansızın ölür.
(Aşk bu değil...)

Zamanı tutarsam eğer
Bil ki ölüyüm
Zamanı kovalamadıysam
Bil ki yaşıyorum...

(Bil ki aşkı yaşıyorum...)