Kazma kürek işçisiyim bu gece
Kurtulabilmek adına kıvranışlarımdan
Sana dair düşüncelerimin altını kazıyorum
Bir mahkumun tünel kazması gibi

Bir çıkış, bir çare
Gecenin en sessizin de
Kan ter içinde

Hani, insan kendi hikayesini
Başkalarının hikayelerinin içine gizler ya
Öylece gizliyorum tünelden çıkanları
Bana ait değillermiş gibi
Birer birer türkülerin içine

Bir tik tak sesidir kulağımda
Bir adım, bir adım daha
Işık ha göründü, ha görünecek
Sesler gittikçe artmakta

Her kazma darbesinde
Her adım da
Biraz daha yaklaşmak da
Anlıyorum ki tünelin ucu
Yüreğime varmakta

Son darbe kaldı
Bir kazma darbesi daha
Yüreğime akmana
Tik tak sesinin ritmini bozmana

Telaşlı, tedirgin, karışık
Koşuyorum tekrar geldiğim yöne
Kapatıyorum tüneli türkülerle
Kilit vuruyorum kapısına
Bir daha açmamak üzere

Şimdilerde, ne zaman bir türkü dinlesem
Kendiliğinden kırılır kilit
Açılır ardına kadar kapı
Tutunurum bağlamanın tellerine
İnerim ağır ağır türkünün ritmiyle
O son kazma darbesine
Vuracağım yere

İzmir – 2013