kapılar açtım
kapılar kapadım
ateşsiz yandım
susuz boğuldum
ipsiz asıldım
vazgeçmedim aramaktan


geldin mi azat
geldiysen
üç kere kanat yaralarımı
üç kere öp kahır boyalı dudaklarınla
ala boyansın karanlık gökler



arka bahçeni de getirdin mi
ardıç kuşlarını
kelebek kanadından çaldığın renkleri
sürmek için soluk yüzlü baharlara



ölüm kokuyor buralar azat
hayatı doldurup avuçlarına
üflesene
kaç kere
kaç kere
kaç kere
donmuş tenleriyle çocuklar susuyor
onlara inat çığlık kusuyor topraklar



kışlar yazları yutmuş
umut adını unutmuş
özgürlük denen kuş küllerini savurmuş güç rüzgarıyla
buralar zulüm artığı azat
boş ver yaralarımı
öpme dudakların kavrulmasın



küçük cesetler gömüyorlar
büyük insanlar
kirlenmesin nar çiçeği yüreğin



kör kandille insanlık bulunmuyor azat





frezya