Yılların ihaneti başımıza gelenler,
Tohumlar atılmış fideler büyümüş.
Vatan için canlarını şehit verenler,
Umurunda mı şimdi vatan bölünmüş.
Zannetme ki bölünme kurtuluş olur?
Bırakmazlar seni kendi kendine.
Zayıf düşen beden çabuk yorulur,
Teröre destek vermek senin neyine?
Terör başa beladır, dış ülkeler desteği,
Ülkenin can damarını koparmakla eşdeğer.
İçeriden bir payanda ayak bağı kösteği,
Kardeşlik türküleri demek yalanmış meğer.
BİL Kİ;
Biz anasırı İslam’ın kuvveleriyiz,
Biz, İslam Ağacının meyveleriyiz.
Kökümüz derinlerde bizim.
Sınırlarımız ruhumuzda…
Biz, halde ve mazide tarihe uzanan,
Işık tutan bir ahfadın gönül erleriyiz.
Karanlık güçlerle olmaz işimiz.
Eşit haklar ve hukuk ta birleşiriz.
İnanmış bir halkın fertleri olarak,
Ayrı gayrı değil,
Birlikte yazılan köklü tarihiz…
Biz, tarihin özü cevheri,
Bu vatanın gül kokusu…
Erinden Onbaşıya,
Generalden Yüzbaşıya,
Mısralara sığmayan,
Kemikleşmiş dokusu…
Biz Anadolu’yuz…
Biz, Kürt’üz, Türk’üz, Laz, Çerkez,
Biz, İnsanız…
Bunu bilsin herkes…
Biz üç kıtaya uzanan ilim ve medeniyetin,
İlayı Kelimetullah uğruna atılan temelleri…
Biz üç beş çapulcu için birbirimize düşüp,
Fırsat vermeyiz onlara, yıkmayız gönülleri…
Biz buyuz işte… Mazlumun dostuyuz, zalimin hasmı,
Bağımsızlık diyorsun, seninki de laf mı?
Biz ancak birlikte varız, bir elmanın yarısı,
Birlik olduk mayalandık, Rabbim bilir gayrısı…
Yusuf Erdoğan