hadi şimdi git çocuk
içim daha çok cız etmeden
beyhude yürümeden
neredeyim bilmeden
bir yudum tebessümün hazzını öğrenmeden git
en masum hallerimin baş mimarı olma var git artık

meğer üşüdükçe seni serermişim üzerime
titreyerek ve ürkek
hadi şimdi git çocuk
yüzümdeki maskeyi öldürmeliyim
bağrındaki günahı temizle o Musâb gözlerinle
istersen sürün de git
ister kanat aç gökyüzüne
lakin git benim dünyamdan
çal başka bir ince belli sazın telini
farkındaysan nazenin yüreğimin
bükülmeden aç sancağın al da git uzak diyarlara

öyle bir git ki
yaşarken ölmeliyim
ne bahar kalsın bende ne yaz
sal damarlara en kurusundan ayaz
Mus’ab dedim sana bak
Sümeyye diye edesin niyaz

belki bir gün bir kase tarhanaya ekmek banarız
ya da saklambaç oynarız çıkmaz bir sokakta bulmak için çocukluğumuzu
git bendeki senden
gözyaşımın üzerine basa basa git
ıslak ayaklarının izlerinde öleyim
açtığın ellerinden düşürmeden bizi git
ben toplarım saçılan bilyeleri kaldırımdan

git de büyü heceye
gömülürken bilmeceye
çıtım çıkmaz geceye

Adeviyye Metan