yine yüklendim bu gece sırtıma hüzün dolu heybemi
şöyle bir iç çekerek yitik ömrümü
ne sevdalar gördüm imrenilesi
ne kör kuyular düşen düşene

nice bırakıldığım karanlıklar geldi aklıma
ses soluk duyamadan
ardı aydınlık olsa da unutulmayan
en masum hallerime uzanan kirli dilleri gördüm heybemden taşan
kaç tabut ağırlamışım cılız omuzlarımla
zamanla ölümü değersiz kılan

ilk şiirimi düşündüm bir an
indirdim heybemi usulca bir köşeye
buz tutmuş ellerimle titreyek yazdığım
belki bir satırında aşina bir ben aradığım
bir itiraf metniydi sanki
sırtımdaki yükün ağırlığı göğsümden kanıyordu gözlerimden damlayan çiğle karışıp
kendi dünyamın kavgasına aradığım partner olmalıydı dökülenler
kum kum ayna olmalıydı bana
yüzleşmeliydim tarihleriyle anıların sırayla
her harf tokat gibi çarpmalıydı yüzüme gözüme
dost mu düşman mı bilmek istemediğim

kavganın tam ortasında sen beliriverdin satır aralarında bir yerlerde
ezelden ruhuma okunan sen
hiç göremediğim varlığıyla ışıldayan gözlerimin müsebbibi sen
yelelerinden tutarak hızla atını üzerime süren
kaç kez sildiğim halde kâh virgülde kamburum kâh ünlemde güldüren

apar topar yüklendim yine köşede beni bekleyen heybemi
içine bir sen daha atarak
adını bilmediğim adını koyamadığım sen
benden geçip giden bir sen

yolumuz uzun
hadi gidelim
benim hüzün dolu heybem

Adeviyye Metan