SEN DE DUYDUN MU?
Şu an itibariyle Suriye’de Şam’da abluka altındaki Kudsiya semtinde açlıktan ölen , hayatta kalmak için ağaç kökü, ağaç yaprağı, kedi ve köpek yemeye başlayan mümin kardeşlerimize dualarımızla…


İmdat eyle ya Rezzak yetiş kuluna
Onların kimsesi kalmadı artık
Zalimler ecel olmuş çıkmış yoluna
Açlıktan tükendiler, bittiler artık
Mazlumlar açlıktan leşe sarılır
Takatleri yetmez azmi kırılır
Dayanamaz canlar yere yığılır
Tutanları olmaz yalnız kalırlar

Ya Kahhar imdat, zalim atakta
Olanlar seyredilir koca cihanda
Kulların kaygısızken zevki sefada
Onlardan hayır yok Sen bari yetiş

Mazlumun imtihanı değişik imiş
Ya mermiden ölecek ya da açlıktan
Bizim imtihanımızsa daha zor imiş
Duyarsızlık var ya biz de rahattan

Acizler, çaresizler ve kimsesizler
Kimsesizlerin Kimsesi’ne avuç açarlar
İsyan yok, şükür var tevekküldeler
Garipler, garipçeler acı saçarlar

Kazandılar inşallah, onlar kazandı
Ya şehitlik ya da rıza kazandı
Bu yalan dünyaya tekme vurarak
Dünya kaybetti de ahir kazandı


Ben yanarım halime, nimet içinde
Türlü türlü imtihan benim peşimde
Hem huzur hem acı bir bir içinde
Çözen varsa gelsin düğüm içimde
Onlar kazanırken vebal üstümde
Bu yükü atacak yer bulamadım

Sen de duydun mu bir acı?
Yüreğini kuşatan
Lokmalar düğümlendi mi bir bir boğazda?
Aklına gelince kaşığı bırakıp,
Çekildin mi kenara?
Çocuğunu hayal ettin mi o kuşatmada?
Yiyecek bulamayıp leş etinden verdin mi?
Hayali bile zor; çekemedin değil mi?

Onlarda can kavgası, açlık yarışta
Hangisi geçse de ölüm sonuçta
Azrail bekler her bir karışta
Düşüyor bedenler her bir vuruşta
Hayatın adı açlık, soyadı ölüm
Acı da olsa zaman, orda durmuşça

O minik eller çöpte ne arar?
Kaç gündür açsın çocuk, sen de unuttun?
Yoksa bir lokma bulsam diye dilek mi tuttun?
Sıcak bir odada sıcak bir çorba
Hayal kurdun da boş mu yutkundun?

Ne var menüde bu akşam, ağaç kökü mü?
Yaprak da mı yok bugün, şansın kötü mü?
Leşten de mi pay düşmedi kısmet öldü mü?

Hayır, hayır ölen ne şansın, ne de kısmetin
Ölenler karşısında artar senin kıymetin

Ne merhamet ne vicdan hiç sağ kalan olmadı
Bunu gören insanlık hayatta kalamadı

Ölümün de öldüğü
Bir gün elbet gelecek
Mizanda her bir fani
Tartısını bilecek
Sonu olmayan bitmez yolun başında
Kazanan ve kaybeden
Gerçek sonu görecek
Şimdi seni öldüren
Merhamet dilenecek
Orda olan pişmanlık
Hiç fayda vermeyecek

Sen kazandın mazlum can, ölüşün bir heybetti
Yanında olmayanlar, acını duymayanlar
Kaybetti… hep kaybetti…

Faruk Başoğlu