Ben seni bir ıssızlıkta sevdim
Yüreğimi unuttuğum ıssızlıkta
Ben seni umutta sevdim
Hiç olmadığın umutlarımda
Ben seni kendimde sevdim
Olmadığın ve olmadığım kadar kendimde...

Yüreğime vahy edilen kıblegâhım
ilahi bir sözsün dudaklarımda
Henüz öptüğüm surelerin dışındaydı
Gözlerinin rahmeti
Tebessümün besmele ile başlayan ayetti
Aşk kitabımda



Kırılgan bir sevdanın dalından düşüyorum
Ardını görmediğim pencerelerinin ardına
Biraz yorgun, biraz darmadağın
Sen yaramaz bir çocuk, biraz çılgın biraz masumca
Ortak bir buluşma noktası olmadı gözlerimizin
Düşerken avazlarıma tutunmuştun sen
Bense
Masumluğuna çılgınlığına ve belki aşkı arzulayışına tutundum.
Şimdi birlikte düşüyoruz
Bu şehrin ıssız gecelerine
Ve tutunacak hiç bir şey yok
Birbirimizin yokluğundan başka...


Sen uzaklarda çalınan şarkıydın kulağıma hoş gelen
Masum duyguların avuçlarında büyüttüğü
Masmavi bir gökyüzü
Ben bir samyeliydim uçsuz denizlerde
Dalgalarla boğuşan
Sığınacak bir şey kalmadı artık
Suretimi sana bıraktım
Hiç değilse senin için çarpan bir yüreğim var alıp götüreceğim
Nefesinden çok uzaklara.


Böyle bilmezdim sevdanın narını
Zindanlar rüyalarıma girmeden önce
Sevdama dair tümceler bıraktım kulaklarına
Yüreğine üfledim sinemdeki cenneti
Gözlerim gökyüzünü delmeden önce....


Şimdi dudaklarımı sana getirdim
Dudaklarımdan beni iç diye
Ve bileyim ki ben sende neyim
Akan bu zamanın dipsizliğinde

Epeydir bir sessizliğin dilinde sustum
Bir sen düşsün diye kendi içime
Ya ben dua’ydım sen düştün amin’ime
Ya da sen dua’ydın kabulü oldum amin’ine...