ey mal mülk sahibi
ölüm geldi
ara bul kefeninin cebini
saat çaldı
düşün
kaçıp kurtulacağın yeri


sürüp gitti bir koşuşturmaca
dupduru bir nehir
akıp gitti önünden
nehirde yüzenler
boğulanlar
kıyıya çıkanlar oldu


nehirde yıkanan
boğulan
ölen çocuklar
ne kadar sıkıntı
ne kadar umutsuzluk
ne kadar acı bıraktı içine
kimin kulağından tutup bindirdin
adalet terazisine


uzakta duruyor bak gülerek
dünya kadar zulmün savaşın
mülteciliğin
ayrımında değil sanki
bu ölenler sinek değil
bu akan kan insan kanı
suyun kıyısına
ölü balık gibi vuranlar
az önce umutla biniyordu
umut teknesine


ölünce kaplayacağın yer belli
dünyada kalacak altınların
alt üst edecek sarayını varisler
izin verecekler mezarında
dikenli gülün bitmesine
bir tavuk üstünde eşinecek
bir horoz ötecek
sövecek
rahmet okuyana
kalkıp da yerinden
bir yanıt verebilecek misin?


hani sıkıyordun avucundakini
vermemek için bir yoksula
emin misin ölmeyeceğine!..



06. 01. 2016 / Nazik Gülünay