Kurtuluşunun çıkışı kalbinin içinden mi geçer?
Öyle kararmış ki karanlığın içinden sanki sizofreni düşünceler
Elini uzat bana, oysa kim tutar dökülen gözlerime sıcak közler
Ne kadar yalanın varsa üzerime at, meleklerin günahlarımı ister..

Sözlerine inandım mahvolmuş köşe başlarında yıkılan harabelerde
İsterdim lügatına kelimeler eklemek, var olmaya saniyeler geçse de
Seni yüceltir kelimelerim, gökyüzü sensin, ben gökyüzü üstü teknemde
Sabah akşam nefsime hükmetmekteyim, sarılıp bulutuma ağlamak istersin

Kaderine boyun eğer koca kervandan gelen develer
Zamanı da kısaydı hakikatı göremediği gözler
Dik durma kalbine, kalbime...Gören seni gayet iyi görür gözler
İyilikleri cezasız mı kalacak sanırsın, adından bahsettiğin kelimeler

Üzgünüm, bahsettiğin affettiklerin miydi isyanlarımın elçisi
İşkencem hazır gövdelerinden akan kanlarını içmeye birer bardak viskisi
O kadar mı sert gelir hayat, halin vasat kalbimin derinliği gibi
Gerçeksen bilmem nerden toplar cehennemini yarattığı günahlarının iblis