Kağıdım neşem, kalem hüzün, yazar dururum
İlham meleğim gelsin gitsin, Tanrı olurum
Seyrek saç, beyaz defteriyle doğmadı mı Adem
Beyaz dökük saçları, karalı defteriyle ben
Dilim burnumun kokusuna üstlenmiş iyiliğimden
İndigo’nun yakarışı ilahiyat-ı manevviyattan
O da bilmez kendisini, tutanakları yalandan
Geçmişi kirli, katleden sadece bir kişi tek hamlede
Koşa koşa yüzdüm gökyüzünde, ölülerin kefeninde
Okyanusunda bıraktığın denizin kızına
Verme kanmışlığın Nuh’un masallarına
Yalnızlığa mahkum edilen benimle mi derdin
Kararlarını sefayla yaz ulaştır Miraca.
Yağmurların aksın durmadan günahların adaletine
İlişkiler yine zora düştü, ellerini mi açtı sevgine
Kim atar cehenneminden dualarıyla iblisi
Kim yakar ateşiyle günahlarıyla ademi
Kim korkar sefilliğiyle fakiri zengini
Kim acır cömertliğiyle şehrin bebeklerini
Kim yaratır sevgiyle dünyanın meleklerini
Kendi başıma öğrendim kendim öğrettim ilgini
Dudaklarım kilitli söylemem yaratılış evresini.