1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
858
Okunma
Kul kulun derdini anlayamazmış.
Söyledin.
Oldumu dinleyenin?
Tuttularmı elinden?
Herkes ayrılır gider sessizce.
Herkes uzak.
Bir sensin senin dert ortağın,
birde bırakmayan yaradanın.
’O’ndan gelene ’O’ yine derman.
’O’ sevgiyide ayrılığıda yaratan.
Boşandı elim ayağım artık.
Ne kadar sıkmışım meğer kendimi.
Dayanmak için tuzuna,
beklerken yaralarıma merhemi.!
Ne kadar sıkmışım ruhumu.
Ne kadar bağlıymış gözüm.
Ben yanarken fark etmemişim bile,
ateşin şifa olduğunu.!
Herkes kendi kuruyormuş,
demek ki kıldan köprüsünü.
Herkes kendi örtüyormuş sonunda,
kefeninin örtüsünü.
Ölmek,
Olmak.!
Ve,doğmak sıyrılıp nefsin arzularından.
Özgür ve hür,
kalmak.
sonrası yaşanan her bir an.!
T.C.Nigâr Güler.
05.01.2016
Cevap Yaz