Bir kelime anlatır bazen susmuş yüreği
Bir anı bir ömür kokar yaşamın kıyısından

Yüzüm saklarken hüzünlerimi
Kahkahalarım savrulur ulu orta..!
Ayağıma takılırken giden ömrüm
Sebebsiz geçen günlere düşüyorum
Yüreğimde mutluluğun izleri var sakladığım..

Saatlerde durdurum zamanı..!
Yastıklara düşerken gözyaşlarım
Íçimdeki yanlızlığı ele verir haykırışlar.
Alaca karanlıklar bürünür odama.
Ya yaşadıklarım acıdır ya yaşamayadıklarım.

Hesapsız bir ömrün içinde çırpınırken
Her doğan yeni güne saklıyorum geçmişimi
Kalbim demir parmaklıklara tutsak
Yalancı gülüşleri sattım ruhumun acılarına.
Meydan okurcasına yanan dağlara kafa tutar olmuşum

Ahh be dünya ah yorma beni yorma
Taşıyorum yavaş yavaş ömrümden
İlmik ilmik dokuyorum hücrelerime hüzünleri.
Acılarıma tuz basıp ölüme koşar gibi.
Topluyorum bin parçaya bölünen bedenimi.

Matemimi harmanlayıp saklıyorum zamansızlara
Vedaları çiziyorum gökyüzüne usulca.
Heybeme yarı acıları yarı sevdaları doldurup
Taşıyorum yavaş yavaş ömrümden...!

Birikmiş yedi kat altında haykırışlarım
Soluksuz kalıyorum bir avuç toprağa gömülüp
Eriyip gidiyor ömrümden yolcular.
Adını koyamadığım sevdalara tutsağım şimdi.
Dökülür yapraklarım hazan mevsimlerinde

Dilim lal gözlerim görmez ışıkları
İçimde ağlayan çocuğa inat
Hep sil baştan diyerek hayata
Birde bakmışımki kendime yabancıyım
Taşıyorum yavaş yavaş ömrümden...