ANKARA’DA BİR KIZ

Ankara’da, egeli bir kız sevdim,
Sanki gökten inmiş kutup yıldızım.
Yirmilik gönlümün emeli tekti;
Kara saçlı, benden kısa ne uzun.

Kızılay’da gördüm elali gözler,
Upuzun saçları bahari gizler.
Mevlam gür yaratmış çatık kaşları,
Bağlarım çözüldü, şaşırdı dizler.

Her okul sonrası çıkardım yola;
Yeter ki bu gönlüm teselli bula.
Sallardı mahsuzdan uzun saçları,
Bakardı bu gözler melek bir kula.

Anladım ki; saçlar leylak kokarmış;
Havaya egeden esinti sarmış.
Rüzgarlar getirdi sanki an be an;
Bizim oralardan bir yaradılış.

Duydum ya... hem o da benim hemşeri.
Coşup dedim: "Ben de bir ege eri!"
Teklifte bulundum, tam usulünden,
Ankara Kızilay kıyamet yeri.

Olmadı dostlarım, bu iş olmadı,
Aşk hemşerilikle kalbe dolmadı.
Onun aklı bağda, benimki dağda,
Lakin bir egeli sevdi mehmedi.

03.01.2016

MCİO