Gökyüzü siyah,
bulutlar ateş,
sular kan,
hava kurşun,
taşlar ağıt.
Gök delinmiş, yer yarılmış,
toprak kâğıt.
Bir "hasta adam"ki umuda sarılmış.
Bazen katıksız yarım ekmek.
Bazen şekersiz üzüm hoşafı.
Çoğu gün oruç.
Mideler aç,
uykular aç,
bedenler bi ilaç.
Bir yanda birlik olmuş "haç",
bir milleti yok etmek amaç.
Bir yanda gönüller "vatan aşkına" aç.
Gelibolu ayakta.
Anafartalar, Dardanos, Seddülbahir ayakta.
Doğu batı ayakta.
Çoluk çocuk bir millet ayakta.
Şehadet ayakta.
Allah nidaları arşa ulaşmış dualar Hak’ta.
Çanakkale mahşer,
Çanakkale Sırat.
Vadiler et yığını.
Dereler kan, tepeler can.
"Çanakkale içinde aynalı çarşı
Anne ben gidiyom düşmana karşı"
Yedi düvel, top tüfek gemiye karşı,
Ahmet’ler şehit düşerken,
Mehmet’ler inletti arşı.
Düşmana karşı giden binlerce "onbeşliler" serildi her santimetresine Çanakkale’nin.
Kağnı arabalarında Ayşe Fatma nineler,
siperde henüz bıyığı terlememiş Hasan’lar,
230 kiloluk mermiler Seyid’in sırtında.
Gönüller Bismillah dedi,
Allahuekber dillerde.
İngilizden Anzağına yedi düvel,
bir avuç dualı ellere boyun eğdi.
Denizin serin sularına gömüldü Elizabethler.
Yüreklerde ki; din devlet millet aşkı,
asırlarca okunacak destana dönüştü.
Ve o destanın adı kanla canla dağa taşa dereye tepeye yeryüzüne ve gökyüzüne yazıldı.
ŞEHADET KAN ŞERBETİ İNANMADAN İÇİLMEZ
BÜTÜN DÜNYA GEÇİLİR ÇANAKKALE GEÇİLMEZ
Ey bu toprakları vatan yapan şehitler.
Aziz hatıranız önünde saygıyla eğiliyorum. Ruhunuz şad mekânınız Cennet olsu