Her madenden çıkışta kapkara duş alırdık kömürlenmiş sabunla,
artık son kez yıkanıyoruz kapkara suyla, kömürlenmiş sabunla…
Kömür kokusu yok beyazlar içerisinde dualarla…

Hep düşümdü işe giderken beyaz gömlek giymek.
Hiç beyaz gömlek giymedim işe giderken, şimdi bembeyazlar içerisindeyim.
Son arzum, isteğim sizlerden: “Beyaz gömleklerle omuzlarda taşıyın beni!”

Acı kocaman,
yürekler bitkin,
umutlar kapkara zift gibi, katran gibi;
bebeler, kadınlar, analar yürekleri kömür kesilmiş;
yeraltından her çıkan karartıya ne olur yaşa diyor,
ne olur bir nefes ver diyor,
yıkıyor acıları yurdun her bir yerini.

Can dayanmaz yüzlerce kömür karası cansız emekçiye,
can dayanmaz bu kahır dolu yaşam mücadelesine;
gece karanlık,
umut karanlık,
karanlık kömür;
kömür, ekmek emekçiye…

13 Mayıs 2014;
saat 15.30,
yedi yüz seksen yedi madenci
girdik madene bir dilim ekmek için,
umut geri dönmekti,
geri döndük birer birer
yüzlerce kömür karası cansız bedenlerle…
SİZLERİ UNUTMAYACAĞIZ! YÜZLERCE YIL!

STÜÇK13 Mayıs 2014