0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1717
Okunma
elimi tutan
yüreğimin yüreğine
saatlerce baktım
başımı kaldırıp.
kara yüzünden
kahverengi gözleriyle
bana bakıyordu,
dalları, karları taşımaktan yorulmuş
bembeyaz olmuş ağacın önünden.
ısındı yüreğim o anda
soğumamacasına bir daha.
bıraktı ellerimi yavaşça,
şarap kadehini bıraktığı gibi incitmeden, dudakların.
doğruldu yerinden
derin bir nefes alarak
ve
baktı bana
şiir yüreğiyle uzun uzun.
şu dizeler döküldü
ılık nefesiyle:
“ne güzel değil mi?
ellerdeki şarap kadehiyle
çekik gözlerde”
sarhoş olmak.”
Üçok, 1990
