Bir bilsem
Bir öğrenebilsem diyorum
Şehrin o ıssız bakışlarındayım yine
O baharın yaprakları dökülse de yüzüme
Sessizliği seviyorum işte

Yağmurun yağdığı kadar sırılsıklam
Güneşin doğuşu kadar sıcak
Gecenin esintisi kadarda bitap
Öğrensem de bazı şeyleri
Yetmiyor kifayetsiz kalıyor derinlik

Bir çift oda olsa da
İşte şuracıkta bir boşluk
Yetmiyor gökyüzü
Boşluktaki ıslaklıktı belkide
Gelmemek gibi ıssız
Üzülmek gibi yalancı

Bitmiyordu gecenin diyecekleri
Susmuyordu mürekkebim kalemim
Ah bir ağıt yüklense de sırtıma
Bir of lama kadar yanık sözcüklerim

Jilet misaliydi kalemim
Yazdıkça acısa da
Engel değildi kanamama
Kimi çizse bir iz bırakıyordu
Bir leke....
Çoğu zamansa bölük bölük kalıyordu
Mecburen düşüyordu yere mıh gibi
Kayıyordu elimden mürekkep baharına karışıp
Kayboluyordu...özgür ruh....