Aydınlığı desen olur her günün avuçlarımızda ve gün doğarken yeniden yeşerir umutlar, Güneşin dağınık ışıkları altında..
Beklentilerimiz karşılanmadığında hayallerimiz yıkılır boşluğa düşeriz, Pıhtılaşmış hisler yaşarız hayatımızda..
İçimizden zaman geçer, kayboluruz rıhtımlarda, yaşananlar büklüm büklüm eder bizi..
Yüreklerimiz çırpınsa da umutlarımız buharlaşır, düşüncelerimiz başkalaşır, kalbimiz kısırlaşır..
Geçmişin kara çalıları ayağımıza dolaşır ve ip gibi keser içimizi korkular, hüzünler ve değişik sıkıntılar..!


Halbuki hiç mi yaşamadık güzel şeyler? Güzellikleri kapatan nedir ki..?
Korkularımızı büyütüp Sevinç’lerimizi uzaklara ötelememizin sebepleri nelerdir acaba!
Mutlu olmak mutlu yaşamak varken, neden acılara bürünürüz!
Malesef insanoğluyuz ya hep kötü şeyleri görür, karartırız beklentilerimizi, teslim olur kapanırız duygulara ateş böceği gibi..


Oysa Umut hep olmalı Hayatımızda!
Hayatın bedelini kimileri hafif sıyrıklarla atlatır; kimileride ağır şartlarla öder..?
Hatta tekme atılır hayallerimize, ağır ağır sürükleniriz bilinmezliğe..
O hisler pıhtılaşsa da savaşmamız gerekmez mi ?
Susmalımıyız Susacak mıyız ,lafımız olmayacak mı hayata ..?


Yeşermesine asla izin vermemeliyiz bertaraf etmeliyiz olumsuzlukları..
Çürük hislerimiz gülümserken, kafamızı bir yerlere çarpmamız daha mı iyi..?
Elbette değil !!
Anılar, yaşanmışlıklar, olumsuzluklar iğne gibi batsa da içimize, kalbimiz kısırlaşsa da, sarsılmamalıyız hayal kırıklıklarıyla..


Karanlık bir Gece olmasın geleceğimiz..Yoksa çok şey yarım kalır hayat yolunda, hatta nefes dahi alamayız..
Her söze kanmamalı, her görünüşe, her gülüşe, her bakışa aldanmamalıyız..
Ve her daim yanı başımızda olan inancımızı da asla, kaybetmemeliyiz..
Kim ki bizlere kötülük ettiyse, öncelikle Affetmeli, Unutmalı, sonradan Uzaklaşmalı ve İçimizi yakan, İçimizde yıkılan Ana çatıyı Direnişle yeniden İnşaa etmeliyiz..

Çünkü Tekrarı Olmayacak ’Hayat Siz’ .. .. !
’Siz ____ Hayatsınız’ Değerini Bilin .. .. ?