Bir inat uğruna açtın arayı
Ne hallere koydun beni vicdansız
Çölde serap gibi vardıkça kaçtın
Ne hallere koydun beni vicdansız

İnsan hiç gülerimi çile çekerken
Bazı şeyler için daha çok erken
Gönülden yürekten seni severken
Ne hallere koydun beni vicdansız

O eski günleri nasıl özlerim
Her yerde arardı seni gözlerim
Zoruna gitmesin artık sözlerim
Ne hallere koydun beni vicdansız

Senin için yüreğimi yakardım
Çıkıp çıkıp yollarına bakardım
Yanımdayken özlemini çekerdim
Ne hallere koydun beni vicdansız

Verdiğim sevginin üzeri kalsın
Dileğim odur ki huzur bulasın
Yürekten sevmiştim bunu bilesin
Ne hallere koydun beni vicdansız

Kulak ver ne olur bir tek çagrıma
Çare olacaksın gönül agrıma
Şimdi olsan basardım ben bagrıma
Ne hallere koydun beni vicdansız

Ben yaşarken içerimde sevdayı
Hüzünden kederden aldırdın payı
Gözlerim görmezdi sensiz dünyayı
Ne hallere koydun beni vicdansız

El alem hor görür diyemem ele
Baykuşu kondurdun gonca bir güle
Versem de götürmez sevdamı yele
Ne hallere koydun beni vicdansız

Kul Hızır’ım bunu yaşadım yazdım
Bilseydim vallahi gönül vermezdim
Kaç yıldır ben senin peşinde gezdim
Ne hallere koydun beni vicdansız
Ne hallere koydun beni vicdansız
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)