Artçı depremler oluyor beynimin sokak aralarinda
Çocukluğum, çocukluğum geliyor aklıma
Art arda dizilmiş bilyelerim vardı o zamanlar
Ve daha ayak değmemiş ucuz bir topum
Gün dogumlarinda başlardi çocukluğum
Ve gün batimlarinda başlardi yalnızlığım
Yavaş yavaş büyüdük biz
Yavaş yavaş iraklastik çocukluktan
Özledim arda kalan herseyi
Terli terli suç içmeyi,
Toprak sahada kosmayi özledim
Hatta ödevini yapmadiktan sonra öğretmene elektrikler yoktu hocam yalanini dahi özledim
Ve o yalandan sonra dayak yemeyi...
Yağmur yagdiktan sonra gökkuşağıni görünce deli gibi sevinenlerdik biz...
Ne oldu bize?
Beynimde sarsintilarin dalgaları savuruyor her şeyi
Kendime gelmem an meselesi
Geliyorum galiba..
Gelsem daha yaşanmamış onca gün var
Yaşamalı mi acaba
Ya da boşver
Yasanamayan yasantilarin geriye kalanını...