hep burnunu dikersin havada bir halt mı var
her an göğsü gerersin kibri güzel mi sandın
uslanmaz arlanmaz’sın gurur gaflet mi savar
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


vicdan da acıma yok kalbin kör yetim görmez
hayır hasenat bilmez bu dikta böyle sürmez
hepsi benim der durur pay olmazsa öksürmez
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


ondan üstün yok sanki kimseye değer vermez
varsa yoksa da nefsi kötülük görse yermez
ne bir sevgi var onda ne de bir saygı sermez
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


senin havan batsın da caka satıp durma sen
er ve geçte ölüm var her an tuzak kurma sen
işin gücün çul çaput şer’i hayra yorma sen
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


cadıya benzer huyun öfken burnundan çıkar
köz gibidir nefesin zapt edilmez ki yakar
doğru eğri ne bilmez beden kafayı çeker
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


us çıkara rehinli mal mülk şiarın olmuş
zaman harcanır pula gözün değil cep dolmuş
çıkara endeksli öz aklın fikrin hep pulmuş
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


hasetlik kana işli hep kıskanır durursun
kendini beğenmişsin çalım eder yürürsün
saygı sevgi bilmezsin it gibi de ürürsün
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın


Allah korkusu yok ki gıybet içinde haspa
ele zehir zıkkımdır kendi yer her an pasta
sonunu hiç düşünmez hiç akıl yok ki başta
çıktın ya yol ve izden nefse uyup aldandın
Hakkı unutunca sen şeytana kul adandın…



(30.12.2015) AZAP…